Carska Droga
„Carska Droga”, w szerokim rozumieniu tego słowa, powstała pod koniec XIX wieku na potrzeby twierdzy w Osowcu i systemu umocnień zachodnich rubieży Imperium Rosyjskiego jako droga rokadowa. Jej główną rolą było zapewnienie komunikacji pomiędzy carskimi twierdzami Grodno, Osowiec i Łomża. Umożliwiała ona też przemieszczanie się wojska pomiędzy fortami i punktami oporu samej Twierdzy Osowiec.
Carska Droga została poprowadzona równolegle do lewego brzegu Biebrzy, przez bagna i piaszczyste wydmy. Decyzja o budowie tej strategicznej militarnej drogi przez bagna została osobiście podjęta osobnym dekretem przez cara Mikołaja II. Istnieje anegdota, według której zbudowano ją wzdłuż linii narysowanej przez cara za pomocą linijki przyłożonej do Grodna i Warszawy. W każdym razie poprowadzono ją długimi prostymi odcinkami, co utrudniało jej budowę w bagnistym terenie.
„Carska Droga” leży w jednym z najpiękniejszych miejsc polskiej Amazonii, na granicy Biebrzańskiego Parku Narodowego i rozlewisk Narwi. Obfitość bocianów, bobrów i ptactwa wodnego czyni ją bezkonkurencyjną w okresie od lutego do czerwca. Można spotkać tu także orlika oraz króla bagien biebrzańskich – łosia.
Carska Droga” oprócz funkcji komunikacyjnych dla społeczności stanowi bardzo atrakcyjny szlak turystyczny przez Biebrzański Park Narodowy. Carska co roku jest bardzo licznie uczęszczana i odwiedzana przez turystów z całej Polski i zagranicy.
